Het licht van de vuurtoren
De vuurtoren schijnt elke avond zijn heldere licht om de schepen in de donkere nacht de weg te wijzen. Tot hij op een dag merkt dat niet iedereen even blij is met het licht dat hij verspreidt.
‘Fijn!’ zei de duisternis. Ze fleurde helemaal op. ‘Juist wanneer het licht dooft, ben ik goed zichtbaar.’ Dankbaar ging de duisternis languit liggen. De vuurtoren bleef nadenkend zitten.
Dit verhaal gaat over moed. Het vraagt je om als lezer te kijken daar waar je eigenlijk niet naar durft te kijken. Een verhaal over ons potentieel dat we niet activeren omdat we wegkijken van hetgeen wat pijn doet. Dit is het eerste boek in een serie boeken over de kracht van voelen. Het volledig omarmen van onze voelkracht is een voorwaarde voor een magisch leven waarin wonderen bestaan.
