Mijn naam is Esmé van der Harst en ik heb me gespecialiseerd in de kracht van voelen.
Ik nodig mensen uit om de dimensie van het voelen verder te onderzoeken.
Mijn hoogsensitiviteit is verworden tot mijn kracht en talent. Ik voelde intuïtief aan wat de mensen om mij heen nodig hadden. Ik mocht leren het ‘mijn en dijn' te onderscheiden.
Vroeger vond ik dat heel lastig, maar doordat ik door het leven werd gevraagd mijn gevoel goed te onderzoeken en er veel mee bezig te zijn is het nu mijn talent geworden.
Met dit talent inspireer ik dagelijks groepen mensen door erover te spreken en te schrijven.De intentie van mijn werk is om delen in jou wakker te maken waar je je nog niet bewust van bent. Delen die jouw talenten in de weg staan.
Ik hoop je te inspireren om nieuwsgierig te blijven naar wie je bent en hoe je op dingen reageert.
‘Stop nooit met leren, want het leven zal nooit stoppen jou dingen te leren.’
Mijn werkzame leven startte in 1992 toen ik in opdracht van de gemeente Zeist een school opzette voor kinderen van asielzoekers. In 1999 maakte ik de overstap naar het bedrijfsleven. In 2004 richtte ik mijn eerste eigen bedrijf op. Een bedrijf gespecialiseerd in applicatie packaging dat in het eerste jaar een groei van 0 tot 50 medewerkers en 1,5 miljoen euro winst realiseerde.
In 2006 werd ik commercieel directeur en mede eigenaar van Pecoma Business Technology. Een organisatie van destijds 360 man personeel. In de harde commerciële wereld viel mijn gevoeligheid op. In een artikel werd ik als volgt beschreven:
‘Van der Harst zoekt het dicht bij zichzelf en voegt in het bedrijfsleven naast denkkracht en daadkracht het element voelkracht toe, waarbij inlevingsvermogen en betrokkenheid onderscheidend is voor organisaties. In de harde commerciële wereld valt de menselijke bril van Esmé van der Harst op.’
In 2007 werd mijn dochter geboren. Haar komst liet mij stilstaan. Toen zij 3 weken oud was moest ik in het bos, tijdens mijn rondje hardlopen, over een slang heen springen.
Bij thuiskomst zocht ik wat een slang op je pad betekende.
Nog bezweet las ik de beschrijving:
‘Een Slang werpt zijn huid af en staat symbool voor de transmutatie die plaatsvindt in de cyclus van leven-dood-wedergeboorte. Het gaat om de energie van heelheid en kosmisch bewustzijn en om het vermogen alles gewillig en zonder weerstand te ervaren.
De kracht van Slang is de kennis dat alle dingen in aanleg gelijk zijn, dat de dingen die als vergif kunnen worden ervaren, gegeten kunnen worden, opgenomen, geïntegreerd en omgezet in iets hogers als men de juiste staat van geest bezit. Volledig begrip en volledige aanvaarding van het mannelijk en het vrouwelijke in elk organisme bewerkstelligt dat beide in elkaar opgaan, waarbij goddelijke energie vrijkomt.’
Ik voelde in al mijn vezels dat de tijd van weglopen van mezelf door hard te werken ten einde was gekomen.
In 2008 richtte ik The Empowerment Group op. The Empowerment Group nodigt organisaties en mensen uit te worden wie ze in kern zijn. In het proces worden ze bewust dat het potentieel van waaruit ze creëren beperkt, gekleurd en gefilterd is.
Het veel omvangrijkere bevroren potentieel komt hierdoor in zicht waardoor er ruimte is voor wonderen.
Als ziel hebben we ons leven met de daarbij behorende lessen zelf uitgekozen.
Dit wordt ook wel zielscontract genoemd. We willen iets leren om onszelf maar ook het collectief verder te ontwikkelen. De duisternis die ons middels ervaringen getoond worden hebben als doel het zwarte in onszelf aan te kijken en op te lossen. Als bewustzijn in een menselijk lichaam worden we op een plek geboren waar alle ingrediënten voor die les speciaal gecreëerd zijn om dàt te leren wat onze ziel wil leren. Het leven in de dualiteit op aarde biedt ons een omgeving waarin we continu herinnerd worden aan ons voornemen. In het leven kun je nooit verdwalen.
Je doet en ervaart precies datgene waarvoor je bent gekomen.
‘De uitnodiging is om, keer op keer, in vertrouwen volledig aanwezig te zijn in hoe het leven zich ontvouwt.’
Mijn favoriete lijfspreuk was jarenlang ‘Leven is het meervoud van lef’. Deze uitspraak vat in woorden de moed die het vroeg om te kijken daar waar ik eigenlijk niet naar durfde te kijken. Zes woorden die kernachtig de reden weergaven van het niet activeren van mijn potentieel omdat ik wegkeek van hetgeen wat pijn deed.
Er was lef voor nodig om via de krochten van mijn zelfafwijzing de relatie met mijzelf te herstellen. Moed om de steeds terugkerende vraag ‘Wat maakt dat deze emoties zich in mij bewegen’ te onderzoeken. Door het ‘vastpakken’ van al mijn gevoelens ‘ontdooide’ mijn vastgezette energie. Mijn veel omvangrijkere potentieel kwam in zicht waardoor er ruimte was voor wonderen. Vanuit de verbinding met mezelf ontstond de verbinding met de ander. Een magisch leven in liefde en harmonie met mezelf en anderen ontstond, verbonden met Moeder Aarde en het universum.
Toen ik drie weken oud was kreeg ik de naam Esmé, die zoveel betekent als ‘geacht, gerespecteerd, gewaardeerd, gezien’. De uitdagingen die het leven mij heeft geboden, waren de kansen op mijn weg terug naar volledige verbinding met mezelf. En dankzij die ervaringen kan ik nu zeggen ik acht, respecteer, waardeer en zie mezelf.